آیا شما هم کودکی دارید که مدام حرف می زند و به شما اجازه نمی دهد با وی صحبت کنید. آیا پرحرفی کودکان شما را کلافه کرده است؟
از صبح که از خواب بیدار می‌شود تا زمانی که بیدار است، مدام حرف می‌زند، از دوستان خیالی‌اش می‌گوید و خواسته‌هایی که گاه به زبان دوستانش بیان می‌کند، کوچک‌تر که بود مدام از عروسک‌هایش می‌گفت حالا هم که کمی بزرگ‌تر شده از هر دری سخن می‌گوید. گاهی وقت‌ها خسته می‌شوم به‌خصوص زمانی که سرگرم کاری هستم و باید تمام حواسم به کارم باشد ولی با این حال دلم نمی‌آید حرفی به او بزنم.
در سنین 3 تا 5 سالگی رفتارهایی چون لجبازی، مقابله‌جویی یا نافرمانی به دلیل اینکه کودکان در این سن خود مختار و استقلال‌طلب هستند و می‌خواهند بر محیط تسلط داشته باشند، شایع است. معمولا در این سنین، شایع‌ترین رفتار ناسازگار کودک، رفتار مقابله‌ای نافرمانی و لجبازی است.
این کودکان در برابر هر کار و اقدام دیگران به خصوص والدین مقاومت می‌کنند. مثلا اگر از او بخواهید که لباسش را بپوشد، اتاقش را مرتب کند یا بخوابد، به حرفتان گوش نمی‌دهد و اغلب بر روی اصرار و خواسته‌‌هایش پافشاری می‌کند.
اگر روش تربیتی و شیوه عملکرد و برخورد پدر و مادر مناسب نباشد رفتارهایی چون حرف گوش ندادن، لجبازی کردن، پرخرفی در کودک تثبیت و تقویت می‌شود. در واقع نباید فراموش کنید که گاهی خود والدین هستند که باعث تقویت رفتارهای منفی در کودکشان می‌شوند.
پس در وهله اول باید دست از اصرار برای جلب توجه کودکتان و واداشتن او به گوش دادن حرف‌هایتان، بردارید و بدانید که ادامه این رفتار شما فقط شرایط را بدتر می‌کند و باعث می‌شود او بیشتر لجبازی کند و به حرفتان گوش ندهد. درواقع توجه زیاد و واکنش تند شما باعث تشدید لجبازی کودک می‌شود. طبیعی است که با منفی‌تر شدن رفتارهای کودک هم واکنش شما نسبت به قبل شدیدتر شود. پس روی رفتارتان تجدیدنظر کنید. بهتر است روابطتان را با کودکان بهبود بخشید و سعی کنید رابطه عاطفی و صمیمانه ای بین خود و فرزندتان شکل بگیرد.
در بسیاری موارد، زیاد حرف زدن حتی در بزرگسالان نیز وسیله‌ای برای پوشش پریشان احوالی روحی یا نگرانی‌های درونی است. اگر والدین به فرزندشان به اندازه کافی توجه کنند و برایش به طور اختصاصی وقت بگذارند، اما باز هم فرزندشان به طور غیرعادی صحبت کند، باید به دنبال ریشه‌های روانی قضیه بگردند.
مقاله مرتبط:7 روش برای کشف استعداد کودکان خود
وقتی فرزندمان ما را سؤال پیچ می کند و پشت سر هم پرسش های عجیب و غریب می پرسد، لازم است با صبر و حوصله به آنها پاسخ دهیم و این روحیه پرسشگری را در او تقویت کنیم.اگر جواب پرسشی را نمی دانید، به او بگویید که «من نمی دانم، بهتر است در کتاب جواب آن را پیدا کنیم» یا «در اینترنت جستجو کنیم» و به او کمک کنید تا پاسخش را پیدا کند.
یکى دیگر از مهمترین علت های پرحرفی کودکان، نیاز به جلب توجه است. شاید تاکنون بارها توجه کرده باشید، زمانی که مادران با تلفن به مدت طولانی صحبت می‌کنند یا در جمعی مشغول صحبت هستند و از کودکشان غافل می‌شوند، کودک با صحبت کردن طولانی یا پرسش‌های مکرر سعی می‌کند که توجه مادر را به خود جلب کند. روان‌شناسان ریشه این نوع واکنش‌های رفتاری کودک را جلب توجه والدین می‌دانند.
مقاله مرتبط: 13 ویژگی مشترکِ والدین بچه‌های موفق
گاهى ترس کودکان نیز به زیاد صحبت کردن آنها منجر می‌شود. این اتفاق به ویژه در سنین پایین و برای کودکانی که شب‌ها از تنها خوابیدن در اتاق خود می‌ترسند، اتفاق می‌افتد. چنین کودکانی از والدینشان می‌خواهند که کنار آنها بمانند تا با آنها صحبت کنند.
مقاله مرتبط:5 قدم تا داشتن خانواده شاد وموفق
حسادت نیز بخصوص پس از به دنیا آمدن فرزند جدید در خانواده، برای کودکان بالای سه سال، می‌تواند عاملی برای زیاد صحبت کردن و جلب توجه والدین محسوب شود.
در بسیاری موارد، زیاد حرف زدن حتی در بزرگسالان نیز وسیله‌ای برای پوشش پریشان احوالی روحی یا نگرانی‌های درونی است.
اگر والدین به فرزندشان به اندازه کافی توجه کنند و برایش به طور اختصاصی وقت بگذارند، اما باز هم فرزندشان به طور غیرعادی صحبت کند، باید به دنبال ریشه‌های روانی قضیه بگردند.
دانلودpdf مقاله : عوامل پرحرفی در کودکان
تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به گروه تحقیقاتی و آموزشی کرامت زاده می باشد و هرگونه کپی برداری غیر اخلاقی بوده و پیگرد قانونی دارد
طراحی سایت و سئو توسط گروه تخصصی آرمانیک | مشاوره تبلیغات اینترنتی توسط مدیر وب
